Kosmos Gardzienic

Jako osoba marząca o karierze teatrologa nie mogłam w nieskończoność odkładać wizyty w Ośrodku Praktyk Teatralnych Gardzienice. Dlatego 22 maja chwilę przed 20.00 zjawiłam się w pod lubelskiej wsi i pełna entuzjazmu oczekiwałam na rozpoczęcie maratonu teatralnego, w którego programie były dwa spektakle: 'Ifigenia w A...' i 'Ifigenia w Taurydzie' oraz wystawa multimedialna i teatralne jam session. 
Nie czuje się na tyle kompetentna żeby pisać o spektaklach, a tym bardziej podejmować próby ich analizy. Moim celem jest przekazanie towarzyszących mi podczas wizyty w teatrze wrażeń i emocji. 
Istnieje obiegowa opinia, że o spektaklach Gardzienic nie ma sensu mówić, trzeba je po prostu zobaczyć. I faktycznie tak jest, prawdopodobnie dlatego, że nie da się słowami odtworzyć panującej tam atmosfery. W najśmielszych snach nie marzyłam, że kiedyś usiądę na przeciw twórcy jednej z najbardziej znanych grup teatralnych na świecie i będę mogła z nim swobodnie porozmawiać, podzielić się swoimi wrażeniami, zadać pytanie czy wyjaśnić wątpliwości. Odwiedzając Gardzienice taka możliwość jest, co więcej nie jest to sytuacja wyjątkowa, a stały element pracy teatru. Włodzimierz Staniewski wita swoich gości, odpowiada na ich pytania, rozmawia z nimi, dba aby czuli się dobrze, a co najważniejsze przed spektaklem dzieli się z nimi swojego rodzaju kluczem, który umożliwia zrozumienie sztuki nawet jeśli o istnieniu grupy dowiedzieliśmy się na dzień przed wizytą w teatrze i nie mamy pojęcia na czym opiera się jej twórczość. 

Mnie najbardziej urzekła niesamowita spójność która towarzyszyła całemu wydarzeniu. Przepiękna posesja, japoński ogród, chata w której reżyser rozpoczyna spotkanie, altana, ruiny, namiot dla gości gdzie można zobaczyć zdjęcia ze spektakli i napić się mięty z tamtejszego ogródka. To wszystko tworzy niesamowitą atmosferę i poczucie, że jesteśmy częścią czegoś wyjątkowego. Jeśli dodamy do tego dwa, moim zdaniem niesamowite spektakle, piękną muzykę i spotkanie z aktorami to trudno nie wpaść w zachwyt. Oczywiście na pewno znajdą się tacy, którzy nie będą podzielać mojego entuzjazmu. W pewnym momencie padło pytanie dlaczego w przedstawieniach jest tak dużo agresji, która dla niektórych może być zbyt przytłaczająca. Jednak ja uważam że to właśnie emocje jakie są wyrażane podczas spektakli stanowią o ich wartości i sprawiają, że są wyjątkowe. Grupa teatralna Gardzienice jest grupą międzynarodowa, występują w niej także aktorzy, którzy w ogóle nie mówią po polsku, dlatego pojawiają się kwestie po angielsku czy ukraińsku, a niektóre partię są śpiewane w starożytnej grece. Nie przeszkadza to jednak w zrozumieniu co reżyser i aktorzy chcą przekazać dzięki ogromnym natężeniu emocjonalnemu.

Chociaż minęło już trochę czasu od mojego powrotu do domu to nadal jestem zauroczona teatrem, ludźmi którzy go tworzą jak i miejscem w którym się znajduję dlatego też całkowicie nieobiektywnie mogę stwierdzić, że Ośrodek Praktyk Teatralnych Gardzienice to nie tylko 'teatr obiecany', to też ziemia obiecana gdzie mam nadzieję wrócić jeszcze nie raz.